Even rust

Hallo allemaal,

Deze week was even een iets rustiger weekje wat ik wel even lekker vond eigenlijk. Maandag was St Patricks Day en ben ik even naar de Irish pub geweest met Hye-In, Sue (beide Korea) en Mohammed (Kuweit) en hebben we een paar Guinness gedronken want dat hoort er wel bij. Omdat het op een maandag was, was het erg rustig dus zijn ook niet te laat gebleven.
Dinsdag was de wekelijkse Anglolang film, dit keer American Hustle. Ik vond 'm eigenlijk wel leuk maar denk dat het toch iets te moeilijk was voor de andere studenten. Vooral de muziek in de film vond ik erg leuk!
Deze week ook weer volop genoten van Zumba en yoga en volgende week weer! Gister heb ik even wat dingen voor school gedaan en heb daarvoor in de Bieb gezeten, ze hadden daar een stilte ruimte dus dat was wel erg fijn. Helaas sloten ze al om 3u en zijn ze op zondag niet open.
Gister had Mohammed ons uitgenodigd om bij hem te komen eten. Ik was erg benieuwd wat het zou worden want hij had nog maar 1x eerder gekookt! Toen uiteindelijk het eten om 10u op tafel stond, toch wel erg genoten. Hij had kip met rijst gemaakt en daarna fruit toe. Vandaag help ik Hadeel (Saudi Arabie) met het verjaardagsfeestje van haar dochtertje want er komen zo'n 20 kinderen! Ben benieuwd wat dat met zich mee gaat brengen!
Verder zal ik jullie even een update geven over de Israeli-Saudi situatie. Vorige week zondag kwam hij aan en toen ik mij wilde voorstellen liep hij pal langs mij heen. Pas toen Lynda hem had verteld dat ik bij Anglolang werk, wilde hij wel met mij praten, nouja praten, meer gewoon vragen stellen. Dat begon dus al goed. Ook was ik erg verbaasd toen hij opeens Arabisch met Mohammed (huisgenoot) begon te praten. Maar wat blijkt, hij is een Arabische Israelier (geen Palestijn). Ik had hem aangeboden de volgende dag samen naar school te lopen omdat hij nog niet wist waar het was. De volgende ochtend kwam ik beneden maar was hij nergens te bekennen dus ben ik maar zelf naar school gelopen. Halverwege trof ik hem verdwaald aan. Hij zei dat hij dacht dat ik al weg was dus daarom was ie zelf maar gaan lopen. De eerste dag moet ik altijd een veiligheidrondleiding geven maar dat wilde hij niet. Ik had hem uitgelegd dat het echt moest en na veel gemopper zou ie wel mee gaan. Toen ik wilde beginnen wilde hij niet luisteren wat mij al chagrijnig maakte. toen ik naar boven liep merkte ik dat hij niet achter mij aanliep dus moest ik weer naar benden om hem te vrgen mij te volgen. Toen zei hij dat ie geen zin had en moe was. Toen werd ik pas echt geirriteerd en zij dat hij mij gewoon moest volgen. Nouja zo ging het door, en de volgende dag is hij wel naar school gekomen maar is hij niet naar de lessen gegaan. En de rest van de week is hij niet meer op school verschenen. Nu had hij tegen mij gezegd (dinsdag) dat hij Scarborough maar niks vond dus hij wilde naar London. Ik dacht echt nouja dan ga je toch maar lekker. Linda van school heeft nog met 'm proberen te bellen door te bellen maar hij vond dat school niks met hem te maken had (ook al heeft de school zijn accomodatie en transfer van t vliegveld geregeld). Woensdag kwam hij opeens de woonkamer binnen, zei geen hallo of iets en begon te vragen hoe hij naar Manchester kon komen, hoeveel dat zou kosten, hoe lang dat duurt en wanneer de treinen zouden vertrekken. Ik heb hem verteld dat ie dan maar even op het internet moest kijken en toen liep ie weg. Nu heeft Linda contact opgenomen met zijn Agent in Israel en ik denk dat hij heel boos op hem is geworden want nu heeft hij opeens gezegd wel te blijven en naar school te gaan, helaas.
We zullen zien, ik merk er vrij weinig van dat hij hier woont dus dat is goed! Verder heb ik het hier nog steeds erg naar mijn zin en heb ik woensdag een verjaardagsdinertje en ga ik koken voor 15 man, hoop dat het gaat lukken.

Sorry voor dit ietwat negatievere verhaal, maak jullie geen zorgen ben hier nog steeds totaal gelukkig :)

Veel liefs